اين كه زن و شوهر يكديگر را دوست مي دارند، جاي هيچ سخني نيست؛ ولي در مواردي، به آن علت، كدورت پديد مي آيد كه آن را بر زبان نمي آورند و در اين هنگام است كه نسبت به يكديگر متزلزل شده و درباره دوستي خود، به شك و ترديد مي افتند. اسلام از ما مي خواهد كه دوستي و محبت خود را نسبت به هركس كه دوستش داريم، ابراز كنيم.
پيامبر (صلي الله عليه و آله) مي فرمايند:
«ذكر جمله "تو را دوست مي دارم" از طرف شوهر به زن هرگز از ذهن زن زدوده نخواهد شد. پيوند زناشويي با ابراز محبت و علاقه استحكام پيدا مي كند و دوام مي يابد. شما مي دانيد كه در زندگي زناشويي، در عين وجود انضباط، علاقه و محبت بايد حكومت كند، نه قانون و مقررات.
خود آرايي و پاكيزه بودن:
در زمينه تحكيم روابط ضروري است زن و شوهر خود را براي يكديگر بيارايند و از لباس و سر و وضع ظاهري خود، مراقبت كنند. توصيه هاي اسلامي در زمينه مسواك كردن، استحمام، روغن مالي، شانه كردن موي سر، ناخن گرفتن، عطر زدن و خوب لباس پوشيدن است و اين امور سبب رغبت طرفين نسبت به يكديگر مي شود.
امام موسي بن جعفر (عليه السلام) فرموده اند:
«خود آرايي و آمادگي مرد، سبب افزايش عفت زن مي شود و برخي از زنان كه در روزگاران گذشته آلوده شده اند، از اين بابت بوده كه شوهرانشان خود را نمي آراستند».
پس همانطور كه مرد نياز به آرايش زن دارد، زن هم چنين نيازي را از طرف شوهر احساس مي كند. شما به عنوان شوهر اجازه دهيد همسرتان درباره لباس شما اظهار نظر كند و زيباترين لباس را بر اندام شما بپسندد.
رسول اكرم (صلي الله عليه و آله) مي فرمايند:
«وظيفه زن اين است كه خود را براي شوهر بيارايد و در كنار او خوشبو و معطر باشد».
رابطه همسري و تداوم آن:
در سايه ازدواج كه زن و شوهر با حفظ استقلال نسبي خود، تن به اين رابطه مي دهند، هم به خاطر تسكين غرايز و هم به خاطر حفظ وحدت، تداوم و بقاي نسل است. البته داشتن رابطه، تنها به خاطر جنبه غريزي آن، نوعي حيوانيت است و ازداواج تنها به خاطر وصول به چنين هدفي موجب پديد آمدن فجايعي مي شود كه از جمله بي تفاوتي نسبت به هم پس از ارضاي غريزه است. در روابط بايد جنبه معنوي آن، ياد خدا، جلب رضايت و انجام وظيفه الهي و تبعيت از حكم و فرمان خدا، و نيز اجراي سنت پيامبر مطرح باشد. وجود چنين احساس و عاطفه اي، سبب رشد شخصيت انساني، و تحكيم بناي زندگي است.
عفت و پاكي:
حفظ عفت و پاكدامني، براي زن و مرد، سبب حفظ حيات زوجين و تحكيم روابط خانوادگي است. براي داشتن يك زندگي مشترك، ضروري است مرد خود را از هوسهاي حسادت آميز دور نگه دارد و زن هم بكوشد عفت خود را حفظ كند و در پاكدامني خويش بكوشد؛ آن چنان كه مرد دريابد محبت فردي جز او را در دل نمي پروراند. اين امر، ضمن اين كه وظيفه شرعي زن و شوهر است، آنان را در داشتن يك زندگي آرام و مبتني بر تفاهم كمك خواهد كرد.
بقاي نسل انسان:
يكي از مهمترين نيايج ازدواج، توليد مثل و بقاي نسل انسان است. داشتن فرزند، به زندگي زن و شوهر طراوت و زيبايي و نيز شادابي و استحكام مي بخشد.
قرآن كريم مي فرمايد:
«پديد آورنده آسمان ها و زمين، براي شما از جنس خودتان همسراني آفريد و از چارپايان هم جفت ها، تا بر شمار شما بيفزايد. هيچ چيز مانند او نيست و اوست شنواي بينا» (سوره شوري/آيه 11)
آنان كه به طمع بهره مندي بيشتر از زندگي و دوري از مزاحمت كودك در سالهاي اول ازدواج از تولد فرزند جلوگيري مي كنند، پس از اندك مدتي در مي يابند كه زندگي شان آن طراوت و شادابي را نداشته و به سردي گراييده است. داشتن فرزند روابط را غني تر و دوام زندگي را بيشتر مي كند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر